پپتید ناتریورتیک دهلیزی (atrial natriuretic peptide; ANp < /strong>) توسط سلول های عضلانی قلب به دنبال افزایش حجم خون و کشیدگی دیواره حفرات قلب، ترشح می شود. افزایش غلظتANp < /strong> در بیماری های قلبی انسان و اختلالات دریچه ای سمت چپ قلب اسب مشاهده شده است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه غلظت پلاسماییANp < /strong> در اسب های سالم و اسب های مبتلا به پس زدگی دریچه ریوی و بررسی ارتباط آن با پارامترهای اکوکاردیوگرافی بود. بدین منظور با انجام معاینات بالینی و اکوکاردیوگرافی بر روی تعدادی از اسب های پرش در اسب داری های اطراف تهران، تعداد 11 رأس اسب مبتلا به پس زدگی دریچه ریوی شناسایی شده و در گروه 1 و 14 رأس اسب که فاقد نشانه های بیماری بودند، در گروه 2 قرار داده شدند. پارامترهای اندازه گیری شده در اکوکاردیوگرافی دوبعدی، یک بعدی و داپلر اسب های مذکور، ثبت و مقایسه گردید. همچنین از سیاهرگ وداج آن ها، نمونه های خون جمع آوری و غلظت پلاسماییANp < /strong> با روش ساندویچ الایزا و با استفاده از کیت اختصاصی ANp < /strong>اسب اندازه گیری شد. بررسی یافته ها نشان داد که به جز میانگین قطر داخلی بطن راست، اختلاف معنی دار دیگری در پارامترهای اکوکاردیوگرافی دو گروه وجود نداشت. میانگین غلظت پلاسمایی ANp < /strong> در گروه 1 و 2 به ترتیب 87/39± 2/6 و 45/2± 78/4 پیکوگرم در میلی لیتر بود ولی این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود. اما بین غلظت پلاسمایی ANp < /strong> با طول بطن راست و عرض بطن چپ، همبستگی معنی داری ثبت گردید (05/0 p < /em>≤ ). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بین غلظت ANp < /strong>و اندازه بطن راست قلب اسب ارتباط مستقیم وجود دارد. از این رو می توان انتظار داشت، در بیماری هایی که موجب اتساع بطن راست قلب اسب می شوند، غلظت این پپتید افزایش یابد.

سابقه و هدف: استفاده از پرفوراسیون مکانیکی به عنوان جایگزینی برای سیم فرکانس رادیویی در درمان آترزی دریچه ریوی با سپتوم بطنی سالم، نوعی بیماری قلبی مادرزادی سیانوتیک وابسته به مجرا می باشد. ما تجربه خود را در مورد این روش به اشتراک می گذاریم که به طور ویژه برای مراکزی که به سیم های فرکانس رادیویی دسترسی ندارند، کاملاً مناسب خواهد بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، از مهر ماه 1390 تا مرداد 1401 بر روی کلیه نوزادان مراجعه کننده به مرکز جراحی قلب و کاتتریزاسیون شهید المحراب در بابل عراق که ابتلای آنها به سیانوز شدید و آترزی دریچه ریوی وابسته به مجرای شریانی باز (PDA=Patent Ductus Arteriosus) با سپتوم بطنی سالم توسط اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک تأیید شده بود، انجام گردید. یک روش وایرینگ انسداد کامل مزمن (CTO =Chronic Total Occlusion) برای ایجاد پرفوراسیون از طریق دریچه ریوی آترتیک با اتساع بالون دریچه ریوی، از طریق یک رویکرد انتگراد (18=n) یا رتروگراد (10=n) استفاده شد. یافته ها: در مجموع 28 نوزاد شامل 14 نوزاد کوچکتر از یک ماه و 14 مورد بزرگتر از یک ماه وارد مطالعه شدند. 15 مورد (53%) پسر بودند. میانگین اشباع اکسیژن قبل از مداخله 7/43±44/48% بود که به طور معنی داری تا 7/71±88/35% افزایش یافت (0/001>p). بطن های سه گانه در 56/5% بیماران یافت شد. در 23 مورد (82/1%) پرفوراسیون موفقیت آمیز با بالون ولوپلاستی و در 5 مورد مرگ به عنوان عارضه پرفوراسیون گزارش شد. عمل انتگراد با بقای بالاتر از رتروگراد همراه بود (0/041=p). 21/5% از بیماران برای افزایش جریان خون ریوی نیاز به یک فرآیند اضافی شامل شانت گلن یا شانت BT داشتند. بهبود نارسایی تریکوسپید در 87% بیماران تایید شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که پرفوراسیون دریچه های ریوی آترتیک با کاتتر و به دنبال آن بالون والولوپلاستی یک گزینه درمانی عملی و مؤثر برای آترزی ریوی و سپتوم بطنی سالم است.

بیماری که معرفی می گردد، خانم 47 ساله ای است با سابقه تعویض دریچه میترال، که به مدت 2 سال دچار انفیلتراسیون یک طرفه ریوی بود. بررسی و انجام اکوکاردیوگرافی مکرر به نتیجه نرسیده بود. در نهایت با تغییر وضعیت خوابیدن بیمار و جابجایی محل انفیلتراسیون مسئله ادم یک طرفه ریوی اثبات گردید. در موارد گزارش شده قبلی، نارسائی حاد دریچه میترال و یا اختلال عملکرد دریچه مصنوعی و نشت اطراف دریچه، از علل ادم یک طرفه ریوی ذکر شده است. ولی در مورد این بیمار در بررسی با اکوکاردیوگرافی از طریق مری هیچگونه اختلال عملکرد دریچه مشاهده نشد.

زمینه و هدف: تنگی ایزوله دریچه شریان ریوی 10-8% از نقایص مادرزادی قلب را تشکیل می دهد. این مطالعه برای بررسی نتایج بالن والولوپلاستی پولمونر در کودکان انجام شده است.روش بررسی: 78 بیمار تحت بالن والولوپلاستی قرار گرفتند. در پی گیری طی فواصل یک روزه، یک، سه و شش ماهه و یک ساله گرادیان سطح دریچه از طریق اکوکاردیوگرافی اندازه گیری شد. بیماران به دو دسته بدون تنگی ناحیه انفاندیبول و با تنگی ناحیه تقسیم شدند. گروه با تنگی ناحیه انفاندیبول نیز به دو دسته دریافت کننده ایندرال و بدون ایندرال تقسیم بندی شدند.یافته ها: از 78 بیمار، 35 مورد (44.9%) مونث و 43 مورد (59.1%) مذکر بودند. وزن بیماران در محدوده 16.18±8.8 کیلوگرم و سن بیماران 4.29±3.5 سال بود. گروه بدون تنگی انفاندیبولار 33 مورد (43%) و با تنگی انفاندیبولار 45 مورد (57%) این دو گروه از نظر سن، جنس، وزن، نوع بالن استفاده شده و نسبت سطح بالن به سطح بدن و شدت نارسایی دریچه ریوی (PR) با هم اختلاف معنی داری نداشتند. از میان 45 بیمار با تنگی انفاندیبول 27 بیمار (60%) به مدت شش ماه تحت دریافت ایندرال قرار گرفتند و 18 بیمار (40%) ایندرال نگرفتند. در این دو گروه هم بعد از بالن گرادیان به صورت معنی داری افت کرد (P<0.0001). در گروه دریافت کننده ایندرال سیر نزولی دایمی و شدیدتر بود. نسبت سطح بالن به سطح بدن با شدت PR متوسط و شدید رابطه معنی داری داشت (0.015=P).نتیجه گیری: بالن والولوپلاستی روش درمانی موثر برای تنگی پولمونر است. گرادیان باقی مانده در ناحیه انفاندیبول متعاقب بالن والولوپلاستی پولمونر به مرور زمان کاهش پیدا می کند. تجویز ایندرال به تسریع این روند کمک می کند.

این مقاله به بررسی آزمایشگاهی اثر قوس زدگی به صورت ایجاد ساختاری به شکل قوس پایدار در مصالح دانه ای پرداخته است. بدین منظور یک دستگاه توسعه یافته دریچه ساخته شده و به کمک آن ابعاد قوس ایجاد شده در مصالح دانه ای بر حسب زاویه اصطکاک داخلی، قطر متوسط و زاویه قرارگیری بستر مصالح مورد پژوهش قرار گرفته است. مشاهدات آزمایشگاهی نشان می دهند که برای همه مصالح مورد آزمایش با افزایش عرض دریچه و کاهش زاویه قرارگیری بستر مصالح دانه ای، عرض و ارتفاع قوس تشکیل شده افزایش می یابد و شکل تمامی قوس ها به صورت یک سهمی است. از طرفی به ازای یک عرض دریچه و زاویه بستر ثابت، با افزایش زاویه اصطکاک داخلی و چگالی مصالح دانه ای، ارتفاع و عرض قوس افزایش می یابد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

کیست هیداتید قلب یک بیماری نادر است که در بعضی نواحی، به ویژه در جمعیت روستایی و یا کشورهای صادر کننده گوسفند، اندمیک محسوب می شود.پذیرفته شده ترین تئوری در مورد راه های گرفتاری قلب در کیست هیداتید، آلودگی قلب به عامل بیماری از طریق عروق کرونر می باشد.در اینجا وضعیت بیماری مورد بررسی قرار می گیرد که کیست هیداتید بطور اولیه در اطراف دریچه ریوی شروع شده و به شریان ریوی چپ و راست گسترش یافته و متعاقب آن به هر دو ریه متاستاز داده بود. از این لحاظ روند نادری در گسترش بیماری در این بیمار مشاهده شد که می توان آن را بعنوان انتشار معکوس کیست هیداتید شناخت (ازقلب به ریه ها).محل آغاز گرفتاری و انتشار آن این پرسش را به ذهن متبادر می سازد که آیا E.Granulosus می تواند مستقیما به دریچه ریوی و شریان اصلی ریوی چسبیده و در مقابل جریان خون مقاومت کرده و کیست مادر را در همان محل تشکیل دهد؟

زمینه و هدف: تترالوژی فالوت شایع ترین آنومالی سیانوتیک مادرزادی قلبی است. پیشرفت های اخیر در شناسایی و درمان این بیماران سبب شده است که تعداد زیادی از این بیماران به سنین بلوغ برسند. عملکرد سیستولی و دیاستولی هر دو بطن در تعدادی از بیماران حتی در صورت عمل جراحی ترمیمی کامل بیماران تترالوژی فالوت با پچ ترانس آنولار مختل می گردد. هدف این مطالعه بررسی عملکرد مرکب و همزمان دیاستولی و سیستولی هر دو بطن با استفاده اندکس نمایه قلبی به روش داپلر اکوکاردیوگرافی یا Tei Index است. که مرکب از زمانهای ایزوولومیک دیاستولی و زمان جهش بطنی است و یک نمایه از عملکرد کلی بطنی است که به روش داپلر اکوکاردیوگرافی محاسبه می شود.روش بررسی: جمعیت مورد مطالعه 68 بیمار (36 نفر مذکر و 32 نفر مونث) با متوسط سنی 4±7.5 سال است که سابقه قبلی ترمیم جراحی تترالوژی فالوت با پچ ترانس آنولار دارند. این بیماران به طور تصادفی انتخاب و به روش داپلر اکوکاردیوگرافی بررسی شدند.یافته ها: 57 بیمار یعنی 84% بیماران مبتلا به نارسایی خفیف و متوسط دریچه ریوی و 11 بیمار یعنی 16% بیماران مبتلا به نارسایی شدید دریچه ریوی بودند. اندکس نمایه بطنی در بطن راست به طور مشخصی در بیماران با نارسایی شدید ریوی (0.18±0.54) در مقایسه با بیماران با نارسایی خفیف و متوسط (0.11±0.24) افزایش یافته است. با (P<0.01) اندکس نمایه بطن چپ نیز در بیماران با نارسایی شدید دریچه ریوی (0.22±0.46) در مقایسه با بیماران با نارسایی خفیف تا متوسط دریچه ریوی افزایش یافته است. (0.14±0.31 با P<0.05).نتیجه گیری: نارسایی دریچه ریوی یک عارضه شایع و جدی پس از ترمیم تترالوژی فالوت با پچ ترانس آنولار است.

زمینه: تعبیه استنت در مجرای شریانی باز (PDA) روشی برای تامین جریان خون ریوی در بیماران وابسته به این شریان است. هدف ما، بررسی نتایج استنت گذاری PDA نوزادی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود. مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی 30 نوزاد با تشخیص آترزی دریچه ریوی و نقص دیواره بین بطنی مورد بررسی قرار گرفتند. استنت گذاری PDA در زمان نوزادی در این بیماران از بهمن 1395 الی آذر 1398 در دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده بود. تمام بیماران از نظر مرگ ومیر، تنگی مجرای استنت، و گشاد کردن مجدد استنت، درصد اشباع خون شریانی (SpO2) قبل از استنت گذاری و یک سال پس از آن با سایر مطالعات مقایسه شدند. سی تی آنژیوگرافی از آیورت و شریان های ریوی در سن یکسالگی انجام شده بود و داده های 10 بیمار در دسترس ما قرار داشت و نسبت Mc Goon این بیماران مورد محاسبه قرار گرفت و با همین نسبت در زمان آنژیوگرافی نوزادی مقایسه گردید. یافته ها: استنت گذاری PDA در 23 مورد (77 درصد) موفقیت آمیز و در 7 مورد (23 درصد) ناموفق بود؛ و 4 نوزاد در حین استنت گذاری و یا پس از چند روز، فوت کردند. در 22 نوزاد مورد مطالعه، راه دسترسی کاتتر برای استنت گذاری در PDA از طریق شریان آگزیلاری، در 6 مورد از شریان های فمورال و در 2 مورد دیگر از راه ورید اجوف تحتانی بود. اشباع اکسیژن خون شریانی و نسبت Mc Goon یکسال پس از استنت گذاری، در مقایسه با زمان قبل از کارگذاری استنت به صورت معناداری افزایش یافته بود و اشباع اکسیژن از 6/54± 54/43 به 7/23± 83 و میزان Mc Goon از 23± 1/18به 31± 1/67 افزایش یافته بود.

مقدمه: افتادگی دریچه میترال یک سندرم قلبی است که با پیامدهای جسمی و روان شناختی قابل ملاحظه ای برای مبتلایان همراه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری در کاهش نگرانی، اضطراب منتشر و حمله وحشت زدگی بیماران مبتلا افتادگی دریچه میترال انجام شد.روش بررسی: روش تحقیق شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. 16 نفر بیمار مبتلا به افتادگی دریچه میترال به تصادف در دو گروه آزمایش (8 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. درمان شناختی رفتاری طی 10 جلسه و هفته ای دو بار با تاکید بر بازسازی شناختی، اصلاح تحریفات شناختی و آموزش تکنیک های رفتاری برای گروه آزمایش به کار گرفته شد. برای آزمودنی ها مقیاس نگرانی های سلامت اسپات و دوش (HCQ)، اضطراب منتشر(GAD- 7) و پرسشنامه وحشت زدگی آلبانی به صورت پیش آزمون، پس آزمون انجام شد. سپس داده ها با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که نگرانی، اضطراب و حملات وحشت زدگی به طور معنی داری در گروه آزمایش کاهش یافته است.نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری در کاهش نگرانی، اضطراب و وحشت زدگی بیماران مبتلا به افتادگی دریچه میترال دارای کارایی قابل ملاحظه ای است؛ بنابراین توصیه می شود برای مبتلایان به پرولاپس دریچه میترال در کنار دارودرمانی از درمان شناختی رفتاری به عنوان درمان مکمل استفاده شود.